Technologia dla człowieka

Ostatnie dziesięciolecia w historii świata charakteryzują się niezwykle szybkim tempem rozwoju nowych technologii. To, co kilkadziesiąt lat temu wydawało się futurystyczną wizją, niemożliwą i nieprawdopodobną, dziś jest naszą rzeczywistością, dla nowych pokoleń całkowicie naturalną i oczywistą. W ślad za postępem idą powstają również nowe dylematy moralne, będące źródłem dyskusji i licznych polemik, wśród których jest m.in. kwestia stworzenia sztucznej inteligencji. Budowa robota, który wygląda i zachowuje się jak człowiek, wciąż budzi kontrowersje, pomimo zaawansowania badań i procesów konstrukcyjnych.

Abstrahując jednak od moralnych dylematów, budowa sztucznej inteligencji już wkrótce może być konieczna. Powodem może być zmieniająca się struktura demograficzna świata. Prawdą jest, że naszej planecie grozi przeludnienie, co w obliczu kurczących się zasobów naturalnych stanowi zagrożenie dla równowagi. Jednak z drugiej strony kraje wysoko rozwinięte borykają się z procesem starzenia się społeczeństwa, co przy ich ujemnym przyroście naturalnym urasta do rangi poważnego problemu. Coraz wyższa liczba osób starszych, schorowanych i niesamodzielnych, warunkuje poszukiwania nowych sposobów opieki. Jednym z nich jest budowa robotów, które będą mogły wyręczać człowieka w czynnościach opiekuńczych. Chodzi tutaj nie tylko o przypomnienie o wzięciu leków czy zmierzeniu poziomu cukru, ale też czuwanie nad bezpieczeństwem podopiecznego i reagowanie w sytuacji awaryjnej.

Konstrukcja takiego robota, ze względu na jego przeznaczenie, jest niezwykle trudna i skomplikowana. Niemniej jednak wielu uczonych, badaczy i konstruktorów osiąga w tej dziedzinie niemałe sukcesy. Przykładem jest robot Kompaї, produkowany przez francuską firmę Robosoft, którego prognozowana sprzedaż w 2020 roku wyniesie 10 tysięcy sztuk przy planowanej cenie 5 tysięcy euro za sztukę1. Również polscy naukowcy biorą udział w projektach, których celem jest stworzenie robota opiekuńczego. Politechnika Warszawska współtworzy projekt RAPP, którego efektem jest środowisko programistyczne przeznaczone właśnie do tego typu robotów, zaś na Politechnice Wrocławskiej, w ramach projektu LIREC, powstał robot FLASH, który jest mobilny i potrafi gestykulować2. To tylko nieliczne przykłady prac, których efekty obecnie zadziwiają świat, a które, być może, już za kilka lat staną się naturalnym elementem naszej rzeczywistości.


1. C. Zieliński, T. Zielińska, Cyfrowa opieka [w:] „Niezbędnik inteligenta. Postczłowiek. Medycyna, genetyka, etyka”, 2017, nr 2, str. 44.
2. Tamże.